poem

ആതിര നിലാവിലങ്ങാടിയും പാടിയും ആളിമാരൊത്തങ്ങു ഞാനിരുന്നു. ആയിരം സൂര്യപ്രഭയൊഴുകുന്നൊരാ രാവിലങ്ങാമോദ ചിത്തരായേവരുമേ......

ഓരോ തിരയും തീരം നോക്കി...പാഞ്ഞു വരുന്നു വേഗത്തിൽ...ആഞ്ഞുകിതച്ചതു തീരത്തെത്തി...പാൽനുരയായിച്ചിതറുന്നു...

നന്മകളൊന്നും കാണാത്ത കണ്ണുകൾ...തിന്മകൾ മാത്രം കാണുന്ന കണ്ണുകൾ....നല്ലതു ചൊല്ലുവാനാവാത്ത നാവുകൾ....നല്ലതല്ലാത്തതു ചൊല്ലുന്ന നാവുകൾ......

മഴത്തുള്ളിപോൽ അടർന്നുവീണ പുഷ്പമേ നീയെന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച രാത്രിയിൽ നീറുന്ന വേദനയായി നിന്ന ഹൃദയമൊരു കെടാവിളക്കുപോൾ മാറി ആ നേരം....

ഒരു കുടം മാമ്പഴം കായ്ച്ചുവല്ലോ....വെയിലേറ്റ് തളർന്നുനിന്നൊരെന്റെ മാവിൽ....ഓർമ്മകൾ ഓരോന്നായി നാമ്പിടുമ്പോൾ....ഓർക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലുടെന്റെ ബാല്യവും....

ഒത്തിരി നേരം ഇത്തിരിയുള്ള മധുരം....തനിയെ കഴിച്ചങ്ങു നടന്നു ഞാൻ...അച്ഛനറിഞ്ഞാൽ വഴക്കുപറഞ്ഞിടും...അമ്മയറിഞ്ഞാൽ നല്ല തല്ലുതന്നിടും....

ഞങ്ങൾക്കുണ്ടൊരപ്പൂപ്പൻ...ചാച്ചാജിയെന്നൊരപ്പൂപ്പൻ...നന്മ നിറഞ്ഞ വെള്ളക്കോട്ടിൽ...റോസാ ചൂടും ചാച്ചാ ജീ......

ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോളെന്തു ചെയ്യാം? മുത്തുകള്‍ കോര്‍ത്തൊരു മാല തീര്‍ക്കാം....മുറ്റത്തു പൂത്ത ചെടികള്‍ നോക്കിനല്ലൊരു ചിത്രം വരച്ചെടുക്കാം.......

പുതുമണ്ണിൻ ഗന്ധമങ്ങാസ്വദിച്ചും പുലരിത്തുടുപ്പിലുണർന്നങ്ങനെ മലയാള ഭാഷ തൻ മധുരം നുകർന്നും മഹനീയ ഭൂവിതിൻ സൗന്ദര്യവും......

കഷ്ടപ്പാടിനറുതി വരുത്തുവാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടെട്ടെടുത്ത വൻ ഭാഗ്യക്കുറി. ഇത്രയും നാൾ കിട്ടാതിരിക്കുകിൽ ഒട്ടുമേ പ്രതീക്ഷയില്ലാതെ പെട്ടെന്നൊരു ദിനം വന്നെത്തി ഭാഗ്യദേവത തൻ കടാക്ഷം....