ഉവൈസ് വീരമംഗലം
കൃഷ്ണവിലാസം എന്ന് പേരുള്ള പഴയ വീട്ടിൽ രാമന്റെ കുടുംബം ഒരുമിച്ചിരുന്ന കാലം പച്ചതളിരുപോലെ നല്ലതായിരുന്നു.
വൃക്ഷങ്ങൾക്കിടയിലൊഴുകുന്ന പുഴ, പകൽ ചോരുന്ന വെളിച്ചത്തിൽ കുട്ടികളുടെ ഓട്ടങ്ങളും രാത്രിയിൽ മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞ കഥകളും എല്ലാം ഈ കുടുംബത്തിന്റെ സ്മരണയിൽ എന്നും തിളങ്ങി നിന്നു.
വീട്ടമ്മയായ ശാരദയും മൂന്നു മക്കളും അടങ്ങിയ ആ കുടുംബത്തിന്റെ തലവൻ രാമൻ ആയിരുന്നു. ശാരദയുടെ കരുതലും പ്രിയവും വീട്ടിലെ ഏതു പ്രശ്നത്തിനും പരിഹാരമായിരുന്നു.
പണ്ട് ആ വീട്ടിൽ നടന്ന ഓരോ ഉത്സവവും, ആഗ്രഹങ്ങളും, സന്തോഷങ്ങളുമെല്ലാം വീട്ടിനും കുടുംബത്തിനും ജീവൻ നൽകിയതുപോലെ.
കാലം മാറി. മക്കൾ പഠനത്തിനായി നഗരത്തിലേക്ക് പോകുകയും മറ്റിടങ്ങളിൽ ജോലി തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. ഓരോരുത്തരും തങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങൾ ആരംഭിച്ചപ്പോൾ, കൃഷ്ണവിലാസത്തിൽ നിന്നുള്ള ബന്ധം അല്പം അകലാൻ തുടങ്ങി.
കുടുംബം തങ്ങൾ ഒരുമിച്ചിരുന്ന മുറിയിൽ നിന്നോ മുറിപ്പുറം ചേർത്ത ചിരികളിൽ നിന്നോ മാറി ഭിന്നവലിഞ്ഞു.
രാമൻ മക്കളെ അഗാധമായ സ്നേഹത്തോടെയാണെങ്കിലും അകലെ പോയ സമയത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയം ശൂന്യമായിരുന്നു. ശാരദയുടെ മനസ്സും, അവന്റെ പോലെ, മുറിഞ്ഞുകിടക്കുകയായിരുന്നു.
“ഇങ്ങനെ മക്കളില്ലാതെ ഒരു വീട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നത് എത്ര ബുദ്ധിമുട്ടാണ്!” രാമൻ ഒരിക്കൽ ശാരദയോട് ചിന്തനീയമായി പറഞ്ഞു.
“അതെ, അവർക്കെല്ലാം തങ്ങളുടെ ജീവിതമുണ്ട്. നമ്മൾ ഞങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം നിർവഹിച്ചില്ലേ? ഇപ്പോൾ അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മാനിക്കണം,” ശാരദ സമാധാനത്തോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു.
എങ്കിലും അവരുടെ ദിവസങ്ങൾ ഒരേപോലെയാണ്. പ്രഭാതത്തിൽ പൂക്കളെ നീക്കം ചെയ്യുകയും വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഓർത്തു ഇരിക്കുകയും ചെയ്യുക. അവരുടെ മുറികൾ ഇപ്പോൾ ശൂന്യമായിരുന്നു, എന്നാൽ സ്മരണകൾ മാത്രം നിറഞ്ഞിരുന്നു.
ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ്, രാമന്റെ ജന്മദിനത്തിൽ മക്കൾ ഒരു സർപ്രൈസ് ഒരുക്കി. മൂവരും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളുമായി കൃഷ്ണവിലാസത്തിലേക്ക് എത്തി.
ദീർഘനാളിന്റെ ശേഷം വീട്ടിൽ വീണ്ടും ചിരിയും പാട്ടും നിറഞ്ഞു. അവരവരുടെ ജീവിത കഥകൾ പങ്കുവെക്കുകയും, പഴയ സ്മരണകളിൽ പുതുമ ചാർത്തുകയും ചെയ്തു.
മുത്തശ്ശിയുടെ പഴയ കളിയിടങ്ങൾ കുട്ടികൾക്കായി പുനർനിർമ്മിക്കുകയും, ഒരു പ്രത്യേക മുറി എല്ലാവർക്കും ഒരുമിച്ച് ചെലവഴിക്കാനുള്ളതിനായി പരിവർത്തനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
കൃഷ്ണവിലാസം വീണ്ടും ജീവിതത്തിന്റെ മധുരവുമായി നിറഞ്ഞു.
ഒരുമിച്ചിരുന്ന സമയങ്ങൾ കുടുംബ ബന്ധത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെ എല്ലാവർക്കും തിരിച്ചറിവ് നൽകി.
ഒരു രാത്രി തന്റെ മക്കളോടും മരുമക്കളോടും പറഞ്ഞു:
“ജീവിതത്തിൽ എത്രതന്നെ തിരക്കുണ്ടായാലും, ഈ വീട്ടിലേക്ക് വരാനുള്ള സമയം കണ്ടെത്തണം. കാരണം, ബന്ധങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കപ്പെടണം.”
അന്ന് മുതൽ കൃഷ്ണവിലാസം ഒരു സ്നേഹത്തിന്റെ ദ്വീപായി മാറി. മൂന്നു തലമുറകൾക്ക് ഇടയിലായി ജീവിതം നൃത്തം ചെയ്തു. വീടിനുള്ളിലെ പുതിയ മുറി – ഒന്നായ മുറി, എന്നും കുടുംബത്തിന്റെ മൂല്യങ്ങളുടെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും അടയാളമായി നിന്നു.
